ادامه

بهر بیچارگی است می ایستم تا آقای هندی برود بعد تا میروم اکسپلورر را باز کنم ارتباط قطع میشود کلافه میشوم. در همین اثنا یک ژاپنی هم میآید و هرچی انگلیسی میپرسد آقای کافی شاپ نمیفهمد. دلم واقعاٌ برایش سوخت جلو رفتم و سوآل کردم چه میخواهد . میخواست برایش یک شماره تلفن بگیرند . با موبایلم برایش گرفتم. یه نفر آمده بود دنبالش . تشکری کرد و با خوشحالی به بیرون دوید و بعد از چند دقیقه با دوست ایرانیش برگشت و چند بار تعظیم کرد و هی دعای ژاپنی! برایم کرد.
اخلاص به چاک پیرهن نیست: طبقه پائین فرودگاه یک نمازخانه هست آنجا که میروی در کمال تعجب چهره هایی را در حال نماز خواندن میبینی که اصلا فکرش را هم نمیکنی حداقل معیارهای ظاهربینانه ما باور نمیکند.
رفقا هم از کرمانشاه رسیدند و در آخرین لحظات وارد سالن ترانزیت شدیم و بعد هم سوار هواپیمای اماراتی شدیم.
از پرواز امارات خیلی گفته اند که من فعلا بعلت خستگی یک مسافرت نیمچه طولانی که امروز داشته ام ازش میگذرم ... اما یک چیز جالب اینکه مونیتور جلوی صندلی من صدا ندارد و گرچه من حوصله فیلم دیدن را ندارم ( آنهم حداقل در بین یک عالمه گزینه دیدنی ) ولی همین جوری و برای سرگرمی مهماندار را صدا میزنم که این سیستم صوتی اش خرابه! کلی معذرت میخواهد و میگوید 10 دقیقه دیگر و بعد از بلند شدن هواپیما درستش میکند. موتورها روشن میشود . هواپیما وارد باند میشود. چراغها خاموش و بعد غرش و بعد اوج گرفتن. دلم خیلی تنگ میشود. در آخرین لحظات قبل از استارت حرکت ویک پیامک برای همسر و پسرم میفرستم و طلب دعا میکنم و بعد موبایل خاموش....
چراغها که روشن میشود روسریها به کنار میرود. مهماندارها و بعضی از مسافرها... تا دوبی 2 ساعتی طول میکشد. مهماندار می آید و از من در مورد مشکل صدا میپرسد. میگویم که هنوز خراب است ....میرود تا سیستم را ریست کند.
نیم ساعت بعد میآید و میپرسد که درست شد یا نه. بشوخی میگویم که امارات فقط در آگهی ها خیلی خوب است وگرنه خیلی شرکت افتضاحی است و بعد با شیطنت اضافه میکنم که حتما به مدیران شرکت ایمیل میزنم و این موضوع را اطلاع میدهم. بعد پشت سرهم مهماندار و آخر هم سرمهماندار است که میآیند و عذر خواهی میکنند و خواهش میکنند تا جایم را عوض بکنم. در همین گیر و دار ما به دوبی نزذیک میشویم و 10 دقیقه بعد هواپیما در فرودگاه دبی بزمین مینشیند.
در فرودگاه دبی حدود 2 ساعت توقف داریم و بعد از آن سوار پرواز شانگهای میشویم. هواپیما پر است از چینی اما در بین مسافران یکنفر را با قیافه ای آشنا میبینم. مردی با سبیلهای پر پشت و قیافه ای ایرانی. دقت که میکنم میبینم یک جفت کلاش ( گیوه ) پای طرف است .
* برا کوردید؟
+ به لی کاکه گیان.
و گل از گلمان شکفته میشود . اهل بانه است . با 3 نفر دیگر دارند میروند شانگهای برای خرید کالا . میگوید مرتبه بیستم است که به شانگهای سفر میکند و کلی اطلاعات بهمان میدهد.
سیستم ناویگیشن هواپیما مرتباً موقعیت ما را نشان میدهد. از روی پاکستان و هند عبور میکنیم و وارد فضای چین میشویم. 9 ساعت بعد خلبان اعلام میکند تا لحظاتی دیگر در فرودگاه شانگهای هسیم.